مسلمانان میانمار، مردمی فراموش‌شده

"

دردها و رنج‌های میانماری‌ها به سال 1982 میلادی باز می‌گردد زمانی که قانون جدیدی در این کشور تصویب شد که بر اساس این قانون اقلیت‌های این کشور حق دریافت شناسنامه میانماری ندارند مگر آنکه ثابت کنند پیش از سال 1823  میلادی و قبل از جنگ آنگلو- میانمار نخست، در این کشور حضور داشتند.

بر اساس این قانون، 800 هزار مسلمانی که در این کشور حضور داشتند از داشتن شناسنامه میانماری محروم خواهند بود این در حالی است که رهبران روهینگیا تاکید دارند آنها پیش از سال 1823 میلادی در این کشور حضور داشته‌اند.

مقامات میانمار با مسلمانان روهینگیا همانند مهاجران غیر قانونی برخورد می‌کنند و مدعی هستند که آنها از بنگلادش به این کشور مهاجرت کرده‌اند.

مسلمانان میانمار که به شدت توسط بودایی‌ها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌ و صدها نفر نیز از آنها توسط بودایی‌های کشته شده‌اند از راه دریا به سوی بنگلادش فرار می‌کنند این در حالی است که سفر آنها از این مسیر با خطرات زیادی همراه است اما آنها ترجیح می‌دهند که این خطرات را متحمل شوند تا توسط بودایی‌ها کشته نشوند.

بودایی‌ها معتقدند که مسلمانان روهینگیا خطری برای آنها به شمار می‌آیند.

گزارش برخی سازمان‌های حقوق بشری تاکید دارد تعداد پناهندگان مسلمان میانماری به بنگلادش بیش از 700 هزار نفر است این در حالی است که کمیته پناهندگان سازمان ملل فقط نام 30 هزار نفر را ثبت کرده است و بقیه پناهندگان از حمایت‌های این کمیته محروم هستند.

این در حالی است که مقامات بنگلادش اعلام کرده‌اند قادر به تامین مایحتاج پناهندگان میانماری نبوده و مانع از ورود قایق پناهجویان میانماری به این کشور می‌شوند و آنها را بار دیگر باز می‌گرداند.

از سوی دیگر سازمان کنفرانس اسلامی و کشورهای اسلامی نیز تا کنون اقدام مناسبی برای کاهش دردها و رنج‌های روهینگیای میانمار انجام نداده‌اند.