[فانی مجری]: امسال در ایران هفته موسوم به هفته وحدت شیعه و سنی در حالی برگزار می‌شود که در ایران سنی‌ها از بی‌عدالتی‌های حکومت شیعه نسبت به خود شاکی هستند. شیعیان در بحرین، عربستان و یمن می‌گویند، حکومت‌هایشان سرکوب‌شان می‌کنند و در عراق و پاکستان هم روزی نیست که عده‌ای از پیروان هر دو مذهب کشته نشوند. در مقیاس وسیع‌تر هم با ادامه جنگ داخلی در سوریه صف‌آرایی شیعه و سنی ظاهراً ابعاد منطقه‌ای به خود میگیرد. در چنین وضعی آیا هفته وحدت دیگر معنا و مفهومی دارد؟
[شهریار صیامی]: کابل، تظاهراتی که اخیراً در اعتراض به کشتار هرازه‌ها در پاکستان برگزار شده، قومی که تقریباً هر روز به جرم شیعه بودن مورد حمله بعضی از تندروهای سنی در شهر کویته پاکستان قرار می‌گیرند. در عراق هم نزدیک به ده سال است که درگیری خونین بین شیعه و سنی بی وقفه ادامه دارد. تنها جایی در دنیا که مسلمانان از فرقه‌های مختلف اختلاف‌ها را برای مدت کوتاهی کنار می‌گذارند و وحدت اسلامی معنی پیدا می‌کند مکه و مدینه در جریان مراسم حج است. ولی این وحدت موقتی است و مسلمانان با پایان این مراسم به اختلاف گاه خونین گذشته باز می‌گردند. جزیی‌ترین این اختلافات بر سر تاریخ تولد پیامبر اسلام است که اهل سنت می‌گویند 12 ولی شیعیان معتقدند که 17 ربیع‌الاول است، ولی همین اختلاف‌نظر در روزهای بعد از انقلاب اسلامی ایران سببی شد برای آن‌ها که دل در گرو وحدت مسلمانان داشتند تا فاصله روزهای مورد اختلاف را به عنوان هفته وحدت مسلمانان نامگذاری کنند، ولی آیا این ابتکار آیت‌الله منتظری شیعه و سنی را حداقل در ایران به هم نزدیک کرد؟
[مولوی عبدالحمید اسماعیل‌زهی، نزدیک به جریان وهابیت]: در هیچ حکومتی در هیچ جایی از دنیا این قدر حرف وحدت زده نمی‌شود که در ایران زده می‌شود. هیچ جا از عدالت این قدر صحبت نمی‌شود که در ایران صحبت می‌شود، متاسفانه صحبت وحدت است، اما وحدت رعایت نمی‌شود.
[شهریار صیامی]: ایران مبتکر این طرح، خود مورد انتقاد اقلیت‌های سنی است. آن‌ها معتقدند در حق‌شان اجحاف می‌شود.
[عبدالحمید اسماعیل‌زهی]: کجای دنیا شما سراغ دارید که از مسجد مانع شوند، که شما نمی‌گذارید مسجدی در تهران بسازیم. آخر برادر من در روسیه، اکراین، در آلمان هر کجا که بررسی شده، در تمام مراکز قدرت و پایتخت تمام بلاد اسلامی و غیراسلامی مسلمانان مسجد دارند؛ سنی دارد، شیعه دارد.
[صیامی]: این‌گونه انتقادات فقط از طرف اقلیت سنی گفته نمی‌شود، حتی دراویش و صوفیان شیعه‌مذهب هم از فشارهای حکومت شکایت دارند.
[مصطفی آزمایش سخنگوی فرقه دروایش و عضو سرویس های جاسوسی انگلیس]: برخوردهایی که با دراویش می‌شود شامل موارد متعدد است که همه توام با فشار و نشان‌دهنده یک جور آپارتاید مذهبی است.
[صیامی]: در سایر کشورهای اسلامی هم وضع چندان بهتر نیست. شیعیان که اکثریت جمعیت بحرین را تشکیل می‌دهند در حکومت این کشور سهم چندانی ندارند و اعتراضات آن‌ها همچنان سرکوب می‌شود. در عربستان سعودی هم شیعیان در حاشیه قرار دارند. در سوریه آتش درگیری‌ها عملاً به دعوای اکثریت سنی مذهب با اقلیت شیعه علوی تبدیل شده است. آتش این اختلافات به لبنان هم سرایت کرده است. در حالی که کشورهای عرب منطقه در حمایت از سنی‌ها و ایران و عراق در حمایت از شیعیان منطقه صف کشیده‌اند، بسیاری نگران هستند که اختلاف شیعه و سنی به یک رویارویی منطقه تبدیل شود.
ایران با نوع حکومت ولایت‌فقیه در واقع مذهب شیعه را به عنوان تنها الگوی حکومتی مسلمانان می‌شناسد، در مقابل سلفی‌ها و وهابی‌ها در میان اهل سنت نفوذشان هر روز بیشتر می‌شود و خود را رهبر مسلمانان جهادگر می‌دانند، با این اوضاع آیا امیدی برای وحدت مسلمانان در آینده وجود دارد؟
[فانی]: واقعاً در این شرایط هفته وحدت معنی می‌دهد؟
[محسن کدیور]: متاسفانه تشریفاتی است. مدت‌ها است سخن از وحدت گفته می‌شود، ولی به وحدت عمل نمی‌شود مثل سایر چیزهای دیگر. مشکل فقط نسبت به اهل سنت نیست. همه منتقدان و مخالفان و دگراندیشان به نحوی تحت فشار هستند. اهل سنت هم از این قاعده مستثنی نیستند. نیت هفته وحدت توسط آیت‌الله منتظری نیت پاکی بود، ولی در عمل چندان موفق نبود.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
