سايت تاریخ ایرانی در گزارشي نوشت: شامگاه سه‌شنبه ۱۶ بهمن ماه ۱۳۵۸ تصویر دو تن از اعضای گروه دانشجویان پیرو خط امام بر صفحه تلویزیون دولتی نقش بست. تصویری آشنا برای آنان که از میانه آبان ماه و پس از اشغال سفارت آمریکا در تهران، هر آینه منتظر افشاگری‌های زنجیره‌ای علیه مقامات دولت موقت بودند. عباس امیرانتظام، معاون نخست‌وزیر به اتهام آنچه جاسوسی برای آمریکا خوانده می‌شد در زندان بود و دانشجویان مرتب اسنادی منتشر می‌کردند که مدعی بود او ارتباط غیرمتعارفی با مقامات آمریکایی داشته است.آن شب هم دو دانشجوی اشغال‌کننده سفارت آمده بودند تا برگی دیگر از اسنادشان را رو کنند. اسنادی علیه روزنامه بامداد و البته وزیر ارشاد ملی دکتر ناصر میناچی. کاغذ‌ها روی میز بودند و با برداشتن هر کدام از روی میز پیش‌بینی هر اتفاق و اعلام هر اتهامی ممکن بود. آن شب سند اول علیه روزنامه بامداد، چیزی نبود جز گزارش داخلی ماموران سفارت از اینکه مدیر روزنامه بامداد در تماس با یکی از مسئولان سفارت آمریکا به خاطر چاپ خبری که تعریض به دولت این کشور بوده عذرخواهی کرده و گفته که این خبر به خاطر شرایط انقلابی و جلوگیری از تعطیلی روزنامه چاپ شده است. اما افشاگری درباره وزیر ارشاد ملی مفصل‌تر بود. دانشجویان متن‌هایی را روخوانی می‌کردند که مدعی بودند اسنادی از محتوای مذاکرات و دیدارهای ناصر میناچی با برخی مقامات آمریکایی است که از ماه‌ها قبل از وقوع انقلاب آغاز شده و تا مدتی پیش از اشغال سفارت ادامه داشته است.

ه گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از سایت شیرازه، خاطرات مبارزات دوران انقلاب، بخشی از تاریخ شفاهی ایران است. تاریخی که با خون نوشته شده است. چون در ذهن فراموش‏کار تاریخ، تنها آن چیزهایی به یادگار می‏ ماند که با خط خون بر پیشانی تاریخ حک شده است. «نصرالله منفرد دوکوهکی» یکی از پیشگامان و مردان مبارز قبل از انقلاب در شیراز است با خاطراتی زیبا و تلخ و شیرین از این پیروزی بزرگ تاریخ مردمان دلیر ایران. با روایتی که اگر چه از هر زبان که بشنوی نامکرر است، اما به‏ واسطه سرشتی که در این پیرمرد 62 ساله دیده ‏ام، شاید حلاوت دیگری دارد. پس بی‏ مناسبت نیست اگر با هم و بی‏ هیچ مقدمه‏ ای به مناسبت این پیروزی بزرگ، حرف های او را مرور کنیم. نصرالله منفرد دوکوهکی خود را متولد 1329 شیراز معرفی کرده و می گوید، شغلش قبل از انقلاب کاسبی بوده و اکنون راننده تاکسی است!

چون پیرو امام حسین(ع) بودم به انقلابیون پیوستم

بقیه در ادامه مطلب...................

به گزارش سرویس چند رسانه ای صراط، سازمان امنیت و اطلاعات کشور که به طور خلاصه به آن ساواک خوانده می‌ گفتند، از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ سازمان اصلی پلیس امنیتی و اطلاعاتی ایران در زمان سلطنت شاه مخلوع بود که قدرت و اختیارات بسیاری در توقیف و بازجویی افراد داشت. این سازمان به ویژه در سالهای دهه ۱۳۵۰ و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی سال ۵۷ و سرنگونی حکومت سلطنتی، نفرت‌انگیزترین و مخوف‌ترین نهاد حکومتی در بین مردم به‌شمار می‌آمد. مقر سابق ساواک در خیابان خواجه عبدالله تهران قرار داشت.
ساواک در اوسط دهه ۱۹۵۰ میلادی (اواسط دهه ۱۳۳۰ شمسی) با همکاری مشترک موساد و سیا در ایران شکل گرفت و هدف از آن تاسیس یک نیروی پلیس مخفی در ایران بوده‌است.
در این سازمان افرادی را برای شکنجه ی افراد انقلابی انتخاب کرده بودند که بعد از مدتی به علت بی رحمی و شکنجه ی زیاد بین زندانیان شهرت خاصی پیدا کردند.

بقیه در ادامه مطلب...................